Hayatı ertelemeyin.Hayali yetmiyor!
Hayatı ertelemeyin.Hayali yetmiyor! (Ömer Yılmaz anısına – Hınçal Uluç) Zarftan bir kaset çıktı.. Çok sevdiğim bir dostumdu yollayan.. “Hıncal bunları çok seveceğine inanıyorum” diye de bir not koymuştu.. Hem de nasıl sevdim.. Dinlemekten eskidi bant.. Cızırtı yapmaya başladı.. “Yahu yenisini gönder” diye telefon ettim.. “Kalk gel Ankara’ya” dedi.. Bunlar çok şeker çocuklar.. Yakın arkadaşlarım.. Bir akşam bizim köy evinde toplanır, birlikte çalar söyleriz..” “Hemen geliyorum” dedim.. Hemen.. Ne anlamsız laftır bu.. Hemen.. O “Hemen” bir türlü gelmez.. Hep bir engel, bir özür çıkar, erteletir size.. Benim “Hemen”im erteleniyor, ama hayatın “Hemen”in acıması yok.. Ahmet’i vurdular kahpeler.. Kaseti bir ev kaydından bana yollayan Ahmet Taner Kışlalı’yı.. Kuzenimi.. Ardından bir acı...
Continue reading